Martin Crimp

«ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ»

 

Σκηνοθεσία Αικατερίνη Παπαγεωργίου

Έναρξη: Σάββατο 11 Οκτωβρίου

Το πορτραίτο ενός γάμου σε επικίνδυνη ταλάντωση αναδεικνύεται στο σύγχρονο έργο «Στην Εξοχή» του Βρετανού συγγραφέα Martin Crimp, που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία της Αικατερίνης Παπαγεωργίου στο θέατρο Αποθήκη, από τον Οκτώβριο.

Η ιστορία :

Οι δύο σύζυγοι, Ρίτσαρντ και Κορίν, έχουν εγκαταλείψει την πόλη και μένουν πλέον στην εξοχή, επιθυμώντας με αυτόν τον τρόπο, να βρουν την γαλήνη στην ομορφιά της φύσης. Ο Ρίτσαρντ αποζητά με αυτήν την απόδραση, να ξεφύγει και από έξεις του παρελθόντος.

Ένα βράδυ όμως, καθότι γιατρός στο επάγγελμα - φέρνει στο σπίτι τη Ρεβέκκα, μία νεαρή κοπέλα, που βρήκε λιπόθυμη στο πεζοδρόμιο. Η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται. Η Κορίν υποψιάζεται. Αρχίζουν οι συζητήσεις τάχα μου αδιάφορες αλλά με ένταση, οι ερωτήσεις - έξυπνες και με ειρωνεία- ανά δύο, ανά τρεις. Όλα μέσα σε μία διεισδυτική προσπάθεια για την αλήθεια που κρύβεται πίσω από μία θρασύτατη ειλικρίνεια που ισοπεδώνει τα πάντα.

Οι σχέσεις τείνουν να πέσουν από τον γκρεμό. Οι ρόλοι ανατρέπονται. Γίνεται ένα ανυπόφορο παιχνίδι εξουσίας ανάμεσα σε τρεις ανθρώπους.

Ο Martin Crimp πλέκει με ακρίβεια χειρουργού αλλά και με μία απαραίτητη δόση χιούμορ, μια ιστορία που η αμφιβολία κυριαρχεί και ο φόβος καθηλώνει.

Πίσω από τις λέξεις, κρύβονται υπόγειες εντάσεις: η ασφάλεια της μεσοαστικής ευμάρειας που βρίσκεται σε κίνδυνο, η εικόνα που καταστρέφεται, η εξοχή που πρέπει να διατηρήσει το ωραίο κλίμα της.

Ώσπου – ευτυχώς – έρχεται η αποκατάσταση της τάξης. Με κάποιο τρόπο. Ακατανόητο.

Απρόσμενο. Ως φυσικό επακόλουθο. Ίσως και γιατί όχι;

Ταυτότητα παράστασης:

Μετάφραση: Παναγιώτα Πανταζή

Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου

Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου

Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα

Μουσική: Διαμαντής Αδαμαντίδης

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Κίνηση: Χρυσηίς Λιατζιβίρη

Βοηθός σκηνοθέτη: Τάσος Προβιάς

Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

 

Διεύθυνση καλλιτεχνικού προγραμματισμού

και επικοινωνίας : Ελίνα Λαζαρίδου

Τμήμα Επικοινωνίας : Όλγα Κομνηνού  Ιωάννα Ζοζέφα Πέγκου 

Δημοσιές Σχέσεις: Μαργαρίτα Μαρμαρά 

Παραγωγή: Αθηναϊκά Θέατρα

 

Πρωταγωνιστούν (με αλφαβητική σειρά): Μιχάλης Βαλάσογλου, Μαρία Κυρωζή, Κίττυ Παϊταζόγλου

 

Διάρκεια παράστασης : 90’

Θέατρο Αποθήκη

Σαρρή 40, Αθήνα 105 54

Τηλέφωνο: 211 1000 365

 

Ημέρες & Ώρες παραστάσεων:

 

Τετάρτη: 20:00

Πέμπτη : 21:00

Παρασκευή : 21:00

Σάββατο: 21:00

Κυριακή : 19:00

 

Τιμές εισιτήριων :

VIP1 (1η σειρά): 25 Ευρώ, VIP2: 20 ευρώ, Πλατεία : 18 Ευρώ, Φοιτητικό, Ανέργων, παιδικό (έως 12 ετών):16 Ευρώ στην Πλατεία, ΑΜΕΑ (χωρίς αμαξίδιο): 16 Ευρώ στην Πλατεία.

Εισιτήρια :

 https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/stin-eksoxi/

 Στο τηλεφωνικό κέντρο των Αθηναϊκών Θεάτρων 211 1000 365

 Στο ταμείο του Θεάτρου Αλίκη, Αμερικής 4, Aθήνα

 

Για Ομαδικές Κρατήσεις :

Κώστας Μπάλτας & Γιώτα Καραίσκου, 211- 1026277 & 210-2117240 (εσωτ: 305), Δευτ- Παρ : 10:00 -19:00.

E-mail τμήματος Ομαδικών κρατήσεων: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Εξαντλημένος ο παλαιστινιακός λαός γυρνά με ψηλά το κεφάλι στη γη του, ωστόσο γίνεται μάρτυρας μιας μαζικής καταστροφής στο βόρειο τμήμα του θύλακα, η ανοικοδόμηση του οποίου βρίσκεται πια στα χέρια των ΗΠΑ μετά την εκεχειρία Ισραήλ - Χαμάς.

Σήμερα, δεκάδες χιλιάδες επιστρέφουν στη βόρεια Γάζα, αφού εκτοπίστηκαν βίαια από τις ισραηλινές δυνάμεις.

Είναι αποφασισμένοι να ανακτήσουν ό,τι έχει απομείνει από τα σπίτια τους, αλλά πολλοί επιστρέφουν σε συντρίμμια. Οι περισσότεροι σχολιάζουν στο Al Jazeera ότι είναι εντελώς εξαντλημένοι μετά από δύο χρόνια ισραηλινών βομβαρδισμών, πολλαπλών εκτοπίσεων και λιμού.

«Είναι αυτή η Γάζα; Είναι αυτό που έχει απομείνει από τη Γάζα; Είναι αυτή η ζωή; Επιστρέφουμε χωρίς σπίτια και χωρίς καταφύγιο για τα παιδιά μας, και ο χειμώνας πλησιάζει», είπε η Sherin Abu al-Yakhni.

«Ούτε φαγητό ούτε νερό. Από χθες, δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε ούτε μια γουλιά νερό για τα παιδιά μας», σχολίασε μια άλλη εκτοπισμένη Παλαιστίνια.

Η Φαράχ Σαλέχ είπε πως «είχαμε επιστρέψει στο βορρά και είχε καταστραφεί. Αλλά αυτή τη φορά, επιστρέφοντας στη βόρεια Γάζα, μείναμε έκπληκτοι από αυτό που είδαμε. Αυτό το μέγεθος καταστροφής. Όσο περισσότερο περπατάμε, τόσο περισσότερο μας αιφνιδιάζει».

Επιβεβαιώνεται η «παγίδα θανάτου» των ΗΠΑ - Ισραήλ

Την ίδια ώρα, το Ανθρωπιστικό Ίδρυμα για τη Γάζα (GHF), ένα ιδιωτικό ίδρυμα που είχε δημιουργηθεί από τον Ντόναλντ Τραμπ και στηριζόταν οικονομικά και από το Ισραήλ, έχει αποσυναρμολογήσει τις εγκαταστάσεις του από τη Λωρίδα.

Κάποτε ήταν το μοναδικό ίδρυμα που επέτρεπαν οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις να δίνει φαγητό στον λαό της Γάζας που λιμοκτονούσε, ενώ δεν ήταν λίγες οι αναφορές για εκατοντάδες θανάτους στα σημεία διανομής.

Πλέον έχει ανοίξει ο δρόμος για παράδοση ανθρωπιστικής βοήθειας από τον ΟΗΕ και άλλες υπηρεσίες που συνδέονται με αυτόν.

Ωστόσο, όπως αναφέρουν εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι που έφτασαν στα σημεία, εκεί βρήκαν υπολείμματα ισραηλινών στρατιωτικών πυρομαχικών που είχαν χρησιμοποιηθεί για να επιτεθούν σε αμάχους που ζητούσαν βοήθεια.

«Μπορούμε να δούμε υπολείμματα από τις οβίδες και μερικές σφαίρες που εκτοξεύτηκαν εναντίον ανθρώπων που προσπαθούσαν να φτάσουν στο σημείο», περιγράφουν.

Αυτή η περιοχή είχε χαρακτηριστεί ως ενεργή «κόκκινη ζώνη» και οι άνθρωποι αναγκάζονταν να διανύουν μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια για να φτάσουν, ειδικά κατά την περίοδο που εξαπλωνόταν ο λιμός. Η διαδρομή ήταν πολύ δύσκολη. Για πολλούς Παλαιστίνιους, αυτές οι τοποθεσίες βοήθειας έγιναν παγίδες θανάτου.

Ο μηχανισμός παροχής βοήθειας έχει προκαλέσει έντονες επικρίσεις από διεθνείς ανθρωπιστικούς φορείς, οι οποίοι τον χαρακτηρίζουν ως «σαδιστική παγίδα θανάτου».

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ + ΜΙΧΑΛΗΣ ΡΕΠΠΑΣ

 

ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΜΕ ΡΟΥΜΙ

4^ος χρόνος

 

Έναρξη: Τετάρτη 8 Οκτώβριου

«Μπαμπάδες με ρούμι» η θρυλική νεοελληνική κωμωδία των Θανάση Παπαθανασίου + Μιχάλη Ρέππα συνεχίζεται με απίστευτη φόρα για 4^η χρονιά, στο Θέατρο Αλίκη από την Τετάρτη 8 Οκτώβριου!

 Πρωταγωνιστούν: Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Βίκυ Σταυροπούλου, Θανάσης Ευθυμιάδης, Σοφία Βογιατζάκη, Αντιγόνη Νάκα και η Κωνσταντίνα Μιχαήλ.

 

Μα τί είναι αυτοί οι «Μπαμπάδες» επιτέλους ;

Είναι μία αιχμηρή σάτιρα, που παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 1996 και διακωμωδεί την ελληνική κοινωνία. Μία κοινωνία που ακόμη και σήμερα συνεχίζει να είναι δυστυχώς μεγαλύτερη από τον εαυτό της, «πιο μικρή» στη συμπεριφορά της, άπληστη, ρατσιστική, προσβλητική σε όλες τις εκδηλώσεις της.

Φυσικά έχουν μεσολαβήσει πολλά από τότε. Μία νέα χιλιετία ξημέρωσε και μία νέα πραγματικότητα εγκαταστάθηκε ανάμεσά μας. Ανατροπές, ματαιώσεις σχεδίων, αμέτρητα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επαναπροσδιορισμοί ζωής και πολλή αταξία. Η αλλαγή ταξικής ταυτότητας που πολύς κόσμος επιδίωξε άρχισε να επιφέρει ζημίες αντί για κέρδη. Σπίτια «έκλεισαν», αλυσίδες μαγαζιών έπνιξαν τους ιδιοκτήτες τους. Οι ανύπαρκτες αρχές παρέμειναν όμως το ίδιο σταθερές και ίσως και πιο εγκληματικές. Δεν ακούγεται συχνά ο όρος «κρίση συνείδησης». Έμεινε σκέτη η «κρίση».

Η ιστορία των 5 ανόητων, κακόμοιρων και απελπισμένων καθαρμάτων της παράστασης είναι στην εποχή μας μία μπανάλ καθημερινότητα. Η Ρόη, η Βέσκα, ο Παναγιώτης, η Τζένη, ο Χρήστος και η κυρία Βάσω είναι πλέον πρόσωπα που ανήκουν στη σφαίρα του ρεαλισμού, αφού πήδηξαν έξω από τις σελίδες του έργου. Είναι κινούμενα εγκλήματα που συναντάμε και χαιρετάμε καθημερινά ανυποψίαστοι για το τί μπορεί να κρύβουν «στην κουζίνα τους».

Και τι κάνουν αυτά τα ανόητα καθάρματα στο θέατρο Αλίκη;

Σερβίρουν κάτι υπέροχους «Μπαμπάδες με ρούμι» με λιγουλάκι δηλητήριο και …όποιον πάρει ο χάρος. Τα τέσσερα εκατομμύρια που είχε κερδίσει στο τζόκερ ο μπαμπάς -που πλέον έχει φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο- αναζητούν τον κληρονόμο τους. Δύο γιοί, δύο νύφες, μία γειτόνισσα φωτεινός παντογνώστης και μία εφιαλτική νοσοκόμα μιλάνε, μαλώνουν, δολοπλοκούν και κοιμούνται ήσυχοι υφαίνοντας ένα γλυκό σχέδιο αλληλοεξόντωσης.

«Μπαμπάδες με ρούμι» 2025. Ποιος θα ξεμείνει ζωντανός να πάρει την περιουσία; Μένει να αποδειχθεί.

Ταυτότητα παράστασης

Συγγραφείς : Θανάσης Παπαθανασίου + Μιχάλης Ρέππας

Σκηνοθεσία : Θανάσης Παπαθανασίου + Μιχάλης Ρέππας

Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης

Κοστούμια: Έβελυν Σιούπη

Φωτισμοί : Χρήστος Τζιόγκας

Βοηθός Σκηνογράφος: Ελίνα Δράκου

Φωτογραφίες : Γιώργος Καλφαμανώλης

  Διεύθυνση καλλιτεχνικού προγραμματισμού

  και επικοινωνίας : Ελίνα Λαζαρίδου

  Τμήμα Επικοινωνίας:

  Όλγα Κομνηνού , Ιωάννα Ζωζέφα Πέγκου 

Δημόσιες Σχέσεις: Μαργαρίτα Μαρμαρά

Παραγωγή: Αθηναϊκά Θέατρα

 

Πρωταγωνιστούν: Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Βίκυ Σταυροπούλου, Θανάσης Ευθυμιάδης, Σοφία Βογιατζάκη, Αντιγόνη Νάκα και η Κωνσταντίνα Μιχαήλ.

Διάρκεια παράστασης: 120’ (με διάλειμμα)

 

Θέατρο Αλίκη

Αμερικής 4, Αθήνα

Τ. 211 1000 365

 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Τετάρτη: 20:00, Πέμπτη-Παρασκευή: 21:00,

Σάββατο: 18:00 & 21:00, Κυριακή: 19:00 

 

 

  Τιμές εισιτηρίων:

VIP1: 40 Ευρώ, VIP2: 30 Ευρώ, Α' Ζώνη: 25 Ευρώ (Σάββατο απόγευμα: 22 Ευρώ), Β΄Ζώνη: 20 Ευρώ

Φοιτητικό, Ανέργων, Παιδικό (έως 12 ετών), ΑΜΕΑ (Χωρίς αμαξίδιο) : 18 Ευρώ (στην Β' Ζώνη)

Θέσεις περιορισμένης ορατότητας: 16 Ευρώ

Άτομα με αναπηρικό αμαξίδιο εισέρχονται δωρεάν, κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας με το ταμείο του θεάτρου, λόγω περιορισμένων θέσεων.

Εισιτήρια :

 https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/aliki/mpampades-me-roumi-3os-xronos/

 Στο τηλεφωνικό κέντρο των Αθηναϊκών Θεάτρων 211 1000 365

 Στο ταμείο του Θεάτρου Αλίκη, Αμερικής 4, Aθήνα

 

Για Ομαδικές Κρατήσεις : 

Κώστας Μπάλτας – Γιώτα Καραίσκου: 211- 1026277 & 210-2117240 Δευτ- Παρ : 10:00 -19:00

Εmail Τμήματος Ομαδικών Κρατήσεων: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΤΑΣΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ

Χωρίς καμία ενημέρωση του Δήμου Πάρου και χωρίς καμία διαβούλευση με τους πολίτες, με προφανή στόχο την παράκαμψη των αναμενόμενων αντιδράσεων και τη δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας απέστειλε στις 23/7/2025 στο ΣτΕ σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την έγκριση Ειδικού Πολεοδομικού Σχεδίου (ΕΠΣ) στη χερσόνησο του Αη Γιάννη Δέτη, στη θέση Κολυμπήθρες της Δημοτικής Κοινότητας Νάουσας του Δήμου Πάρου, σε ακίνητο ιδιοκτησίας της κατασκευαστικής εταιρείας ΕΚΤΕΡ Α.Ε.

Η υπόθεση αφορά σχεδιαζόμενη επένδυση της ΕΚΤΕΡ για πεντάστερο τουριστικό συγκρότημα 440 κλινών και συνολικής δομημένης επιφάνειας άνω των 12.000 τ.μ. σε ακίνητο ιδιοκτησίας της, συνολικής έκτασης 327,84 στρεμμάτων, σε αδόμητο παρθένο τοπίο («Ξενοδοχειακός γίγαντας σε παρθένο τοπίο της Πάρου», «Εφ.Συν.», 29/8/2022).

Η συμπαιγνία

Το νέο ΕΠΣ κατατέθηκε μετά την απόρριψη του προηγούμενου σχεδίου από το ΣτΕ το 2023 ως μη νόμιμου κατά τη διαδικασία προληπτικού ελέγχου νομιμότητας του σχεδίου του Προεδρικού Διατάγματος («Πάρος: “Μπλόκο” από το ΣτΕ σε ξενοδοχείο-γίγαντα», «Εφ.Συν.», 25/6/2023).

Παρά τη μείωση της δόμησης (8.200 τ.μ. αντί 12.000 τ.μ., με βάση δημοσιεύματα σε οικονομικές ιστοσελίδες), εξακολουθεί να αποτελεί μια μείζονα παρέμβαση σε μια προστατευόμενη και ευαίσθητη περιοχή της Πάρου, από τις ελάχιστες εναπομείνασες χωρίς τα προβλήματα της υπερβολικής δόμησης, που αλλοιώνει το τοπίο και αναλώνει τους περιορισμένους πόρους του νησιού, μια παρέμβαση που θα εντείνει αφόρητα την πίεση στις αδύναμες υποδομές του.

Και όλα αυτά για ακόμα ένα πολυτελές ξενοδοχείο, συνδυαζόμενο μάλιστα με αμφιλεγόμενες για τα μέτρα των Κυκλάδων καινοτομίες τύπου glamping (πολυτελείς κατασκηνώσεις), που με την παρούσα κατάσταση των πραγμάτων στην Πάρο δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα στον τόπο.

Στην εξέλιξη αυτή αντιδρούν έντονα πολίτες, σύλλογοι και φορείς της Πάρου, που καταγγέλλουν την προφανή συμπαιγνία για την εν κρυπτώ προώθηση του επενδυτικού σχεδίου της ΕΚΤΕΡ προς το ΣτΕ και την πλήρη αγνόηση της παριανής κοινωνίας και των εκλεγμένων εκπροσώπων της.

Η χρηματοδότηση

Λόγος για τον οποίο ζητούν από το υπουργείο άμεση και πλήρη ενημέρωση για το νέο ΕΠΣ και από το ΣτΕ να μην εκδώσει το Πρακτικό Επεξεργασίας πριν διατυπωθούν οι επίσημες θέσεις της δημοτικής αρχής της Πάρου. «Μετά την ισχύ της Συνθήκης του Ααρχους, η έγκαιρη και πλήρης ενημέρωση των φορέων και δη του δήμου, στα όρια του οποίου αναπτύσσεται το σχέδιο, αποτελεί θεμελιώδη υποχρέωση της Πολιτείας και του όποιου επενδυτή», τονίζουν.

Εξάλλου, δηλώνουν κατηγορηματικά αντίθετοι στη σχεδιαζόμενη επένδυση με τα χαρακτηριστικά που φέρεται, με βάση τα δημοσιεύματα, να έχει. «Στην Πάρο βιώνουμε καθημερινά -ιδίως τη θερινή περίοδο- την υπέρβαση της φέρουσας ικανότητας του νησιού. Η νέα μονάδα που σχεδιάζεται σε μια προστατευόμενη περιοχή θα καταστρέψει το φυσικό τοπίο και έναν σημαντικό βιότοπο και θα επιβαρύνει υπέρμετρα τις ήδη προβληματικές υποδομές της Πάρου και ειδικότερα της περιοχής των Κολυμπηθρών.

»Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη η αναμενόμενη επαναλειτουργία του ξενοδοχείου Porto Paros στην ίδια περιοχή, αντιλαμβάνεται κανείς άμεσα τις επιβαρύνσεις στην κατανάλωση νερού και τον κυκλοφοριακό φόρτο σε ένα οδικό δίκτυο απολύτως ακατάλληλο. Πέραν δε όλων των άλλων, τίθενται και ζητήματα ασφάλειας σε περίπτωση ενός έκτακτου γεγονότος», αναφέρουν.

Επιπλέον, θεωρούν απολύτως απαράδεκτη τη χρηματοδότηση του έργου με 21,5 εκατομμύρια ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, όταν οι δημόσιες υποδομές της Πάρου υποφέρουν και το κεντρικό κράτος είναι ουσιαστικά αμέτοχο σε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού και ενίσχυσης των υποδομών αυτών.

Η συμπαράσταση

Δηλώνουν ότι θα εξαντλήσουν κάθε νομικό μέσο στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ενωση και κάθε δυνατότητα πολιτικής πίεσης για να αποτρέψουν την καταστροφική αυτή εξέλιξη, αλλά και κάθε άλλη ανάλογη που θα επιχειρηθεί να επιβληθεί στην Πάρο, ενώ καλούν τους πολίτες και τους συλλόγους και των άλλων νησιών των Κυκλάδων σε συμπαράσταση και υποστήριξη, καθώς η λαίλαπα αυτή δεν θα αφήσει στο τέλος ανέγγιχτο κανέναν από αυτούς τους μαγικούς τόπους.

Μεταξύ αυτών που αντιδρούν περιλαμβάνονται οι ΑΜΕΑΙ Πάρου, ΑΜΕΣ Νηρέας, Κίνηση Πολιτών Πάρου, Κύκλος Πάρος, Ναϊάς Ναυτικός Ομιλος Νάουσας, Πολιτιστικοί Σύλλογοι Αμπελά και Ασπρου Χωριού, Σύνδεσμος Μαρπησσαίων και Αρχιλοχιτών, Φίλοι της Πάρου και Αντιπάρου, Σύλλογος Γυναικών Νάουσας και Χορευτικός Ομιλος Νάουσας.

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

«Τι είναι αγάπη;» – Ένα πρόγραμμα για παιδιά 2–5 ετών βασισμένο στα συναισθήματα και τις αισθήσεις  Με αφορμή το βιβλίο «ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, η συγγραφέας Λίνα Σωτηροπούλου και η ηθοποιός-συγγραφέας Δώρα Δόριζα δημιούργησαν ένα ειδικά διαμορφωμένο πρόγραμμα για παιδιά ηλικίας 2 έως 5 ετών και τους συνοδούς τους. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει πέντε αυτοτελείς συναντήσεις, που όμως μαζί αποτελούν μια ολοκληρωμένη εμπειρία γύρω από την αγάπη, τα συναισθήματα και τις αισθήσεις. Παιχνίδια, χρώματα και εξερεύνηση συναισθημάτων Πρώτη συνάντηση: τα χρώματα θα είναι έντονα ροζ και κίτρινο. Θα παίξουμε παιχνίδια που θα μας γεμίσουν χαρά. Θα τη μοιράσουμε μεταξύ μας και χρησιμοποιώντας την αίσθηση της ακοής θα έρθουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Παιχνίδια με το σώμα μας θα μας κάνουν να ξεκαρδιστούμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έχει πολλή αγάπη Δεύτερη συνάντηση: τα χρώματα θα είναι κόκκινα. Θα θυμώσουμε και θα ξεθυμώσουμε, θα εκφραστούμε χρησιμοποιώντας την αίσθηση της αφής. Τα σώματά μας πάλι θα μας βοηθήσουν να ξετυλίξουμε τα συναισθήματά μας και να μιλήσουμε για αυτά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έχει πολλή αγάπη. Ίσως λίγη παραπάνω από την προηγούμενη φορά. Τρίτη συνάντηση: τα χρώματα θα είναι λίγο πιο σκούρα, κάπως μπλε. Τι μπορεί να κρύβεται στο σκοτάδι; πόσο μακριά μπορούμε να είμαστε ο ένας από τον άλλον χωρίς να χάνεται η αγάπη; Φακούς να φέρετε. Μπορεί να χρειαστεί να κάνουμε μια μικρή εξερεύνηση για την αγάπη. Τέταρτη συνάντηση: ίσως ο καιρός να έχει κρυώσει λιγάκι και να φοράμε ρούχα με μακριά μανίκια. Καμιά φορά εμείς έτσι σκουπίζουμε τα δάκρυά μας, στο μανίκι μας. Θα μιλήσουμε για τη λύπη αλλά και για την ξελύπη. Με τη βοήθεια της όσφρησης θα χαλαρώσουμε και θα παίξουμε μέχρι να γεμίσουμε αγάπη. Πέμπτη και τελευταία συνάντηση: θα έχει όλα τα χρώματα. Θα περικυκλώσουμε την αγάπη, θα την κρατήσουμε στα χέρια μας και θα τη σηκώσουμε ψηλά. Τόσο ψηλά ώστε να φαίνεται από παντού, σαν ένα αστέρι. Δεν θα αποκαλύψουμε πολλά για αυτή τη συνάντηση, αλλά καλό είναι να μην λείπει κανείς. Γιατί θα έχει σίγουρα χαρά, γέλια, μουσική και... ουπς, μέχρι εδώ μπορεί να αποκαλυφθεί. Ένα μεγάλο πάρτι σας περιμένει.  Πληροφορίες Συμμετοχής Ημερομηνίες: Κυριακή 5 & 19 Οκτωβρίου, 2 & 16 Νοεμβρίου, 7 Δεκεμβρίου Ώρα: 10:00 – 11:30 Τόπος: Τεχνοχώρος Pro The Tree, Μακεδονίας 83, Πειραιάς Εισιτήριο: 15 ευρώ για ένα παιδί και τον συνοδό του Σημαντικό: Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας Κρατήσεις θέσεων και πληροφορίες: 6972726038 ή στο Playmore.gr

12 Οκτωβρίου 1944. Ήταν ένα ηλιόλουστο πρωινό Πέμπτης, όταν οι καμπάνες των εκκλησιών άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα, καλώντας τους Αθηναίους να ξεχυθούν στους δρόμους και να πανηγυρίσουν το τέλος της γερμανικής κατοχής. Ως τις 3 Νοεμβρίου ο τελευταίος Γερμανός (και Βούλγαρος) στρατιώτης είχε αποχωρήσει από την ηπειρωτική Ελλάδα.

 

Η αντίστροφη μέτρηση για την αποχώρηση των Γερμανών και των συμμάχων τους Βουλγάρων από την Ελλάδα είχε σημάνει λίγους μήνες νωρίτερα, στις 6 Ιουνίου, όταν οι Σύμμαχοι αποβιβάστηκαν στη Νορμανδία και άρχισαν να περισφίγγουν τον κλοιό γύρω από τη Γερμανία μαζί με τους προελαύνοντες Σοβιετικούς από την ανατολική πλευρά. Ήταν φανερό ότι οι ημέρες της Ναζιστικής Γερμανίας ήταν μετρημένες.

Στο χρονικό διάστημα μέχρι την απελευθέρωση είχαν ενταθεί οι πολιτικές διαβουλεύσεις για τη μετακατοχική κατάσταση στην Ελλάδα. Από την πλευρά τους, οι Γερμανοί έψαχναν παρασκηνιακά τρόπους ασφαλούς αποχώρησής τους από τη χώρα μας. Από τις 26 Απριλίου 1944 της ελληνικής εξόριστης κυβέρνησης ηγείτο ο Γεώργιος Παπανδρέου, οι Άγγλοι όμως ήταν αυτοί που κινούσαν τα νήματα. Με τις συμφωνίες Λιβάνου (17-20 Μαΐου 1944) και Καζέρτας (26 Σεπτεμβρίου 1944) οι ανταρτικές ομάδες του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ είχαν τεθεί υπό τις διαταγές της κυβέρνησης Παπανδρέου, που είχε εμπλουτισθεί και με στελέχη του ΕΑΜ.

Οι Γερμανοί άρχισαν να αποχωρούν σταδιακά από την Αθήνα από το βράδυ της 11ης Οκτωβρίου με κατεύθυνση προς Βορρά. Στις 8 το πρωί της 12ης Οκτωβρίου, οι ελάχιστοι Γερμανοί που είχαν απομείνει στην Αθήνα, συγκεντρώθηκαν στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Εκεί, σε μία πρόχειρη όσο και βιαστική τελετή, ο επικεφαλής των κατοχικών δυνάμεων, στρατηγός Χέλμουτ Φέλμι, συνοδευόμενος από τον κατοχικό δήμαρχο Αθηναίων Άγγελο Γεωργάτο, κατέθεσε στεφάνι.

 

Το μόνο που απέμενε ήταν η υποστολή της ναζιστικής σημαίας από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Ένας Γερμανός στρατιώτης κατέβασε τη σβάστικα χωρίς καμία επισημότητα στις 9:15 το πρωί, την πήρε υπό μάλης και αποχώρησε με σκυμμένο το κεφάλι, σηματοδοτώντας το τέλος της γερμανικής κατοχής που διήρκεσε 1.625 μέρες και την αρχή ενός τρελού πανηγυριού στους δρόμους της Αθήνας.

 

Χιλιάδες κόσμου με τη γαλανόλευκη στα χέρια αλληλοασπάζονταν, αναφωνώντας «Χριστός Ανέστη», παιδιά σκαρφάλωναν στις οροφές των τραμ, ενώ απ’ άκρη σ’ άκρη αντηχούσε ο Εθνικός Ύμνος. Μετά από τριάμισι χρόνια δουλείας και σκλαβιάς οι Αθηναίοι ανάπνεαν για πρώτη φορά τον μεθυστικό αέρα της λευτεριάς.
Στις έξι ημέρες που πέρασαν μέχρι την άφιξη της κυβέρνησης στην Αθήνα, την εξουσία ασκούσε τριμελής επιτροπή, αποτελούμενη από τους Θεμιστοκλή Τσάτσο, Φίλιππο Μανουηλίδη και Γιάννη Ζεύγο, συνεπικουρούμενη από τον διοικητή της Αστυνομίας Αθηνών, Άγγελο Έβερτ. Δύο ημέρες αργότερα άρχισαν να καταφθάνουν στην πρωτεύουσα δυνάμεις του 3ου Σώματος του βρετανικού στρατού υπό τον αντιστράτηγο Ρόναλντ Σκόμπι, που έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό από τους Αθηναίους.

 

Στις 18 Οκτωβρίου έφτασε στην Αθήνα ο Γεώργιος Παπανδρέου και η κυβέρνησή του. Την ίδια ημέρα, ο πρωθυπουργός σε μία συγκινητική τελετή ύψωσε την ελληνική σημαία στην Ακρόπολη και στη συνέχεια μίλησε στο συγκεντρωμένο πλήθος που είχε γεμίσει ασφυκτικά την πλατεία Συντάγματος από τον εξώστη του Υπουργείου Οικονομικών.

 

Επιασαν αιχμαλώτους τους Γερμανούς

Οι Έλληνες πολεμούσαν με ελάχιστα όπλα, πολλοί μόνο με περίστροφα και χειροβομβίδες, αλλά με αποφασιστικότητα. Οι πυροβολισμοί αντηχούσαν σε όλο τον Πειραιά, ανάμεσα σε εκρήξεις από τις υπόλοιπες ανατινάξεις στο λιμάνι. Οι μαχητές του ΕΛΑΣ κατάφεραν να περικυκλώσουν το εργοστάσιο, ενώ οι εργάτες, μέσα στο χάος, απενεργοποίησαν τα εκρηκτικά που είχαν τοποθετηθεί στις γεννήτριες. Με το πρώτο φως της ημέρας, οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να παραδοθούν.

Η σημασία της νίκης

Η μάχη είχε νεκρούς και από τις δύο πλευρές, όμως ο σκοπός επετεύχθη και δεν ήταν άλλος από το να μην καταστραφεί το εργοστάσιο της Power (Ηλεκτρικής). Έτσι η Αθήνα και ο Πειραιάς είχαν ρεύμα την ημέρα της απελευθέρωσης, αλλά και την «επόμενη ημέρα» της ανασυγκρότησης και της εθνικής ανάτασης.

Σε μία αριστοτεχνικά δομημένη ομιλία του εξήγγειλε τις προθέσεις της κυβέρνησής του, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, την ανάγκη να ικανοποιηθούν οι εθνικές διεκδικήσεις, να αποκατασταθεί η λαϊκή κυριαρχία, να επιλυθεί το πολιτειακό ζήτημα μετά από ελεύθερο δημοψήφισμα και να τιμωρηθούν οι συνεργάτες των κατακτητών. Το πλήθος, που συχνά τον διέκοπτε με συνθήματα υπέρ του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, υποδέχθηκε τις εξαγγελίες του με κραυγές και ιαχές υπέρ της λαοκρατικής δημοκρατίας. Ο Παπανδρέου, που ήταν αναγκασμένος να ακροβατεί συνεχώς μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, απάντησε με τη χαρακτηριστική φράση που έμεινε στην ιστορία: «Πιστεύομεν και εις την λαοκρατίαν».

Όμως, οι χαρές και τα πανηγύρια για την απελευθέρωση κράτησαν μόνο 53 ημέρες. Στις αρχές Δεκεμβρίου τα όπλα θα αντηχήσουν ξανά στους δρόμους της πρωτεύουσας, αλλά αυτήν τη φορά θα είναι στραμμένα κατά αδελφών («Δεκεμβριανά»).

 

 

«Άσπρο Μαύρο»
(The Sunset Limited)
του Cormac McCarthy 

 

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Αντώνης Καφετζόπουλος 

Ερμηνεύουν: Αντώνης Καφετζόπουλος, Ζερόμ Καλούτα 

 

Ηλεκτρονική Προπώληση:
https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/aspro-mauro 

 

Μαύρος: «Είδα το φως μέσα στο σκοτάδι. Ποιος λέει ότι δεν υπάρχει ελπίδα;»

Λευκός: «Αυτός ο κόσμος είναι ένα μεγάλο, άδειο δωμάτιο

 και οι κραυγές μας είναι η ηχώ μέσα του.» 

 

Από τον Οκτώβριο, το θέατρο Επί Κολωνώ παρουσιάζει την παράσταση

«Άσπρο Μαύρο» (“The Sunset Limited”) του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα Cormac McCarthy.

 Τη μετάφραση και σκηνοθεσία υπογράφει ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο οποίος συμπρωταγωνιστεί με τον Ζερόμ Καλούτα σε μια σπαρακτική σύγκρουση δύο αντιδιαμετρικών κόσμων — πίστης και απόγνωσης, φωτός και σκότους. Ένα έργο λόγου και εσωτερικής έντασης, μια υπαρξιακή μονομαχία για το τι αξίζει να κρατήσει έναν άνθρωπο στη ζωή.

 Λίγα λόγια για το έργο: 

Με επίκεντρο τη φορτισμένη συνομιλία ανάμεσα σε δύο άνδρες -έναν βαθιά πιστό πρώην κατάδικο και έναν καθηγητή πανεπιστημίου που βρίσκεται στο χείλος της αυτοκτονίας- το «Άσπρο-Μαύρο» είναι ένα έργο-πρόκληση για τον ηθοποιό και τον θεατή. Με χαρακτηριστικό υποδόριο χιούμορ, πυκνό λόγο και διανοητική ένταση, το έργο ξεδιπλώνει τον υπαρξιακό διάλογο δύο σχολών σκέψης που αναμετρώνται με το απόλυτο.

Η σκηνοθετική ματιά του Αντώνη Καφετζόπουλου και η συμπρωταγωνιστική παρουσία του Ζερόμ Καλούτα προσφέρουν μια νέα ανάγνωση σε αυτό το σπάνιο θεατρικό κείμενο, γεφυρώνοντας την αμερικανική υπαρξιακή λογοτεχνία με τη σύγχρονη ελληνική θεατρική σκηνή.

 

Λίγα λόγια για τoν συγγραφέα:

 Ο Cormac McCarthy (1933–2023) θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους Αμερικανούς λογοτέχνες, γνωστός για το λιτό, δωρικό ύφος του και τα έργα του που εξερευνούν την ανθρώπινη βία, την ερημιά και την ύπαρξη. Έχει τιμηθεί με το Pulitzer Prize for Fiction (2007) για το μυθιστόρημα The Road, ενώ η διασκευή του No Country for Old Men (Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους) σε σενάριο για τον κινηματογράφο από τους αδελφούς Κοέν, απέσπασε τέσσερα Όσκαρ (2008), μεταξύ αυτών και Καλύτερης Ταινίας και Διασκευασμένου Σεναρίου.

Πρόσφατα, οι New York Times κατέταξαν το No Country for Old Men στην 6η θέση της λίστας με τις 100 σπουδαιότερες ταινίες των τελευταίων 25 ετών (Ιούνιος 2025).

Η συγγραφική δεινότητα του ΜακΚάρθι έχει διαχρονικά εξυμνηθεί από τα μεγαλύτερα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης:

 

 Esquire

“Η πεζογραφία του ΜακΚάρθι είναι η πιο αξιέπαινη, οι χαρακτήρες του οι πιο ολοκληρωμένοι, η αίσθηση του τόπου η πιο έντονη και απόλυτα βιωμένη από οποιονδήποτε σύγχρονο συγγραφέα.”

 The New Republic

“Ο ΜακΚάρθι στοχάζεται τη δημιουργία, την κοιτάζει επίμονα. Με παρομοιώσεις και μεταφορές, τα πάντα αποκτούν μια βαθιά ζωντάνια… Ο ΜακΚάρθι γράφει εντελώς αντίθετα από το πνεύμα της εποχής μας, ενάντια στη βιασύνη, την απόσπαση της προσοχής και τη περιρρέουσα ηθική… Καθώς αναδύεται ένας παλιός, πιο ευρύχωρος κόσμος, βιώνουμε μια

πιο ζωντανή και ουσιαστική αίσθηση του ανθρώπινου πεπρωμένου, του καλού και του κακού και των πνευματικών ζητημάτων.”

 The Washington Post Book World

“Όπως οι συγγραφείς που θαυμάζει - ο Μέλβιλ, ο Ντοστογιέφσκι, ο Φόκνερ - ο Κόρμακ ΜακΚάρθι έχει δημιουργήσει ένα φανταστικό έργο μεγαλύτερο και βαθύτερο από οποιοδήποτε μεμονωμένο βιβλίο. Συγγραφείς σαν κι αυτόν παλεύουν με τους ίδιους τους θεούς.”

 

Σημείωμα του σκηνοθέτη

Η γνωριμία μου με τον Κόρμακ ΜακΚάρθι είναι σχετικά πρόσφατη και έχει όλα τα χαρακτηριστικά του κεραυνοβόλου έρωτα. Σαν να ξαναείδα τον Μέλβιλ και το Φόκνερ στον εικοστό πρώτο αιώνα. Και ταυτόχρονα ένοιωσα μεγάλη ιδεολογική, θα έλεγα, φιλοσοφική ταύτιση. Ακόμα, η θεματολογία, η ελλειπτικότητα του λόγου και λυρικός κυνισμός που τον διακρίνει κάνει το ύφος του συναρπαστικό. Τόσο από άποψη περιεχόμενου όσο και ως προς τη μορφή. Όταν ανακάλυψα ότι έχει γράψει και δύο θεατρικά έργα, αποφάσισα ότι θα με ευχαριστούσε πολύ να ασχοληθώ.

Το sunset limited είναι μια ιστορία -τραγική όπως και να το κάνεις- όπου συγκρούονται δύο διαμετρικά αντίθετες προσεγγίσεις για την ανθρώπινη ιδιότητα. Η μία υποστηρίζει μέσω του καθηγητή White ότι εμείς, η ανθρωπότητα, ως είδος γεννημένο απο την πολυπλοκότητα της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη, έχουμε τελειώσει. Ο Θεός που επινοήσαμε είναι αδιάφορος για την οδύνη και τη δυστυχία που βιώνουμε ατομικά και ομαδικά. Ή ίσως, ακόμα και να είναι η ίδια η ενσάρκωση του Κακού. Η άλλη άποψη εκφράζεται από τον κ.Black, ο οποίος πιστεύει ακράδαντα, ειλικρινά, αγνά και αδιαπραγμάτευτα στην καλοσύνη που εκπορεύεται από το Θείο.

Η σύγκρουση είναι μετωπική και η πόλωση απόλυτη. Άσπρο-Μαύρο. Όπως είναι τα χρώματα του δέρματος των δύο πρωταγωνιστών. Και το διακύβευμα ύψιστης σημασίας: η ζωή του καθηγητή.

Όμως η φιλοσοφημένη ιδιοσυγκρασία και η φυσική ευφυΐα του κ.Black, κάνει τη διαμάχη απολαυστική για το θεατή και παρασύρει τον ψυχρό, ορθολογιστή και καταθλιπτικό καθηγητή White σε διαλόγους που λάμπουν από πνευματικότητα και βάθος.

Το εγχείρημα έχει αναμενόμενα δυσκολίες. Κατ’ αρχήν μεταφραστικές. Είναι αδύνατο δυστυχώς να αποδοθεί η προφορικότητα του αφροαμερικάνου Black. Δεν έχουμε κάτι αντίστοιχο στις παραλλαγές της δικής μας γλώσσας. Η διάλεκτος που μιλάει, είναι τα αγγλικά που αναγκάστηκαν να μάθουν οι σκλάβοι πρόγονοί του όταν έφτασαν δια της βίας από την Αφρική στα βαμβακοχώραφα του αμερικανικού Νότου. Επέλεξα μια ελαφρά πιο «λαϊκή» εκφραστικότητα για τον Μαύρο σε αντίθεση με την συγκρατημένα περίτεχνη γλώσσα του Λευκού καθηγητή.

Η μεγαλύτερη πρόκληση φυσικά, είναι η “υλοποίηση” ενός απόλυτα διαλογικού θεατρικού κειμένου σε κάτι ελκυστικό στη θεατρική σκηνή. Το Έβερεστ του σκηνοθέτη. Όμως, το υποδόριο χιούμορ και ο σαρκασμός που κυριαρχούν σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της αναμέτρησης των δυο χαρακτήρων, τα πειράγματα και η ειρωνεία οδηγούν πιστεύω σε υψηλή απόλαυση. Μέσα στην αμείλικτη σκληρότητα που αποπνέει το θέμα. Και πάντα, η δυσκολότερη αναμέτρηση στη θεατρική πράξη είναι η προσπάθεια που κάνουμε ‘εμείς’ επάνω στη σκηνή, με την ενδόμυχη προσδοκία του θεατή να ‘εξαπατηθεί’ ώστε να πιστέψει -έστω για κλάσματα δευτερολέπτου- ότι σε ένα παράλληλο σύμπαν τα πρόσωπα και οι καταστάσεις που παρακολουθεί είναι όντως ‘πραγματικά’.

 

Λευκός: «Ο δυτικός πολιτισμός έγινε καπνός στις καμινάδες στο Νταχάου, αλλά ήμουν

πολύ κολλημένος για να το δω. Τώρα το βλέπω.»

Μαύρος: «Είσαι μεγάλη πρόκληση, Καθηγητά. Το ξέρεις;» 

 

Συντελεστές:

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Αντώνης Καφετζόπουλος

Σκηνικά: Γιώργος Χατζηνικολάου

Κοστούμια: Μαρία Αναματερού

Φωτιστής: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Εβελίνα Μαντή

Οπτική επικοινωνία και ταυτότητα: Λουκάς Ζιάρας, LOOX

Social Media: LOOX MEDIA
Υπεύθυνοι επικοινωνίας παράστασης: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας

Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Αναματερού

 

Παίζουν: Αντώνης Καφετζόπουλος, Ζερόμ Καλούτα

 

Tips / Ήξερες ότι… ; 

 

 Το Sunset Limited αποτελεί ένα πραγµατικό επιβατικό τρένο της Amtrak που εκτελεί δροµολόγια στις νότιες Ηνωµένες Πολιτείες από το 1894, αλλά στο έργο του Cormac McCarthy, ο τίτλος αποκτά συµβολική σηµασία.

  Το 2011, μεταφέρθηκε στην τηλεόραση από το HBO,

με πρωταγωνιστές τον Tommy Lee Jones (που σκηνοθέτησε επίσης) και τον Samuel L. Jackson.

  Ο Cormac McCarthy, γνωστός κυρίως για τα μυθιστορήματά του όπως The Road και No Country for Old Men, έχει γράψει δύο θεατρικά έργα: The Stonemason (1994) και The Sunset Limited (2006).

  Ο Cormac McCarthy θεωρείται πως ήταν ιδιόρρυθμος και απέφευγε τη δημοσιότητα. Πέρασε δεκαετίες στο Santa Fe Institute, ένα ερευνητικό κέντρο στο Νέο Μεξικό, συμμετέχοντας ενεργά σε συζητήσεις με επιστήμονες οι οποίοι τον περιέγραφαν ως έναν «συνοδοιπόρο τους στη σκέψη».

  Τιμήθηκε με πολλά, σημαντικότατα βραβεία, για το έργο του. Συχνά τοποθετείται δίπλα σε λογοτέχνες όπως ο Φόκνερ, ο Μέλβιλ και ο Χέμινγουεϊ.  

 Το Blood Meridian (Ματωμένος Μεσημβρινός) θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα αμερικανικά μυθιστορήματα του 20ού αιώνα.

 

Social media:
epi_kolono
@epikolono.gr

 

Info

 Τοποθεσία: Επί Κολωνώ, Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Αθήνα

Πρεμιέρα: Τρίτη 21 Οκτωβρίου στις 21.00
Ημέρες-Ώρες Παραστάσεων: Δευτέρα, Τρίτη: 21:00, Τετάρτη: 19.30 & Κυριακή: 21:15

Διάρκεια: 100’

Τιμές εισιτηρίων: Α' ζώνη 25€, Β' ζώνη 22€, Φοιτητικό, ανέργων, 70+, ΑμεΑ 18€

* Για τα εισιτήρια ΑμεΑ είναι απαραίτητη η επικοινωνία με το ταμείο του θεάτρου

** Ισχύουν ειδικές τιμές για ομαδικές κρατήσεις

Πληροφορίες: Τηλ.: 210 5138067, www.epikolono.gr

Ηλεκτρονική προπώληση: More.com
https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/aspro-mauro

 

ΑΝΤΙΛΙΑΝ ΚΟΤΖΑΙ

Τον στόχο της κυβέρνησής του να… περιφράξει τον χώρο μπροστά στη βουλή και τον Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη προανήγγειλε ο Κυριακός Μητσοτάκης στην καθιερωμένη κυριακάτικη ανάρτησή του στο facebook αφού πρώτα αποχώρησε ο Πάνος Ρούτσι μετά από πολυήμερη απεργία πείνας που στέφθηκε με νίκη.

Ο χώρος μπροστά στο μνημείο “τιμήθηκε” κατά τον καλύτερο τρόπο από έναν μετανάστη εργαζόμενο που διεκδίκησε μέχρι τέλους το αυτονόητο δικαίωμα για τον αδικοχαμένο γιό του. Αυτός όμως ο μεγάλος αγώνας του φαίνεται ότι ενόχλησε την κυβέρνηση, όπως και ότι  έγινε τόπος συνάντησης και διαδήλωσης χιλιάδων πολιτών υπέρ του Ρούτσι, υπέρ των συγγενών του θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών, υπέρ του παλαιστινιακού λαού και κατά της γενοκτονίας με τις σημαίες της Παλαιστίνης να κυματίζουν με φόντο τη βουλή.

Αυτές οι εικόνες είναι οι εξοργίζουν την κυβέρνηση και όσους υπηρετεί και αυτές τις εικόνες που απειλούν την υπόσταση και την μακροημέρευση της κυβέρνησής του θέλει να σταματήσει δια παντός ο πρωθυπουργός με τη νέα κατασταλτική του έμπνευση. Και για να το πετύχει μάλιστα βάζει τον.. Στρατό να το αναλάβει παραπέμποντας στις πιο σκοτεινές μέρες που έζησε η χώρα πριν από μερικές δεκαετίες, αφού η ευθύνη του χώρου ανατίθεται στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας!

«Οι πολίτες μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα σε χιλιάδες άλλους χώρους με συγκεντρώσεις ή διαδηλώσεις», μας διαβεβαιώνει ο πρωθυπουργός, ξεχνώντας βέβαια ότι σε έναν άλλο χώρο, λίγο πιο κάτω από την πρεσβεία του Ισραήλ, οι ορδές των ΜΑΤ του χτύπησαν άγρια ειρηνική αντιπολεμική διαδήλωση υπέρ του παλαιστινιακού λαού στέλνοντας δεκάδες άτομα στα νοσοκομεία με σπασμένα κεφάλια και πόδια ενώ περίπου 20 από αυτούς κατηγορούντα με στημένα από την ΕΛΑΣ κακουργήματα!

Αλλά επιστρέφοντας στο Σύνταγμα, στον χώρο μπροστά από τη Βουλή, εκεί όπου ο κόσμος διεκδίκησε το πρώτο ελληνικό Σύνταγμα, γιόρτασε το τέλος της Κατοχής και την πτώση της Χούντας αλλά και συγκεντρώθηκε για να διαδηλώσει για τη συγκάλυψη στα Τέμπη, πλέον η κυβέρνηση θέλει να τον καταστήσει απαγορευμένο στέλνοντας τον… στρατό!

Ο Μητσοτάκης προφανώς δεν κόπτεται για το… μνημείο. Στην πραγματικότητα, αυτό που θέλει είναι η επόμενη διαμαρτυρία κατά της κυβέρνησής του να μην έχει ορατότητα. Να μην είναι στο κέντρο, να μην είναι μπροστά από τη Βουλή, να μην είναι απέναντι από το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», να μην την πάρουν είδηση οι ξένοι, να μην κάνει τον γύρο του κόσμου, να μην στραπατσαριστεί η εικόνα του, να μην ακουστούν τα συνθήματα του λαού στα έδρανα της βουλής.

Αλλά δεν θα του περάσει…

Πηγή: documentonews.gr

Εύα Δαφαράνου

Το τρίπτυχο της ψυχής

Εκδόσεις ΘΕΡΜΑΪΚΟΣ, 2025

 

Επιμέλεια: Σοφία Τριανταφύλλου

Σελ. 88

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θερμαϊκός η ποιητική συλλογή της Εύας Τ. Δαφαράνου, με τίτλο «Το τρίπτυχο της ψυχής». Η ποιήτρια, έχοντας ως μέσο τις λέξεις που σαν ένα αναβλύζον ρεύμα ρέουν από την πηγή των συναισθημάτων, εξυμνεί τις αισθήσεις μέσα από την ποιητική φόρμα. Κάθε στίχος είναι ένα ταξίδι στο βάθος της ψυχής, αποκαλύπτοντας τα πιο κρυφά μυστικά και τις ανείπωτες επιθυμίες. Με λιτό ύφος και με τη χρήση οικείων εικόνων, η ποιήτρια διαδραματίζει τον ρόλο ενός παρατηρητή της ζωής, αναδεικνύοντας την ομορφιά και την ασήμαντη μεγαλοπρέπεια του καθημερινού. Σε αυτήν την ποιητική συλλογή, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην ανάδειξη της απλότητας, εστιάζοντας στις μικρές λεπτομέρειες που καθιστούν την ύπαρξή μας τόσο συναρπαστική.

Δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες.

 

Βιογραφικό Συγγραφέα

 

Η Εύα Τ. Δαφαράνου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Διεθνείς Σχέσεις στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ. Μιλάει άπταιστα Αγγλικά, Ιταλικά, Εβραϊκά και Αραβικά. Από το 1982, συνοδεύοντας τον Διπλωμάτη σύζυγό της, έζησε στη Σαουδική Αραβία, στη Σουηδία, στη Νότιο Αφρική, στην Ινδία, στη Δυτική Αφρική και στην Αυστραλία. Σε όλα αυτά τα κράτη συνεργάστηκε με διάφορους διεθνείς και ομογενειακούς πολιτιστικούς οργανισμούς, διοργανώνοντας πλήθος εκδηλώσεων, εκθέσεων και παρουσιάσεων, προωθώντας τις τέχνες και τον πολυπολιτισμό. Έχει πολυδιάστατη δράση ως θεατρική παραγωγός, ηθοποιός, ποιήτρια, αρθρογράφος, ραδιοφωνική και τηλεοπτική παρουσιάστρια, σύμβουλος δημοσίων σχέσεων και επιμελήτρια τέχνης. Είναι, επίσης, προστάτιδα (patron) του δικτύου Food for Thought Women’s Network στη Μελβούρνη, καθώς και του τμήματος AHEPA Victoria Sisters of Penelope «Chapter Kleio» για τις τέχνες και τον πολιτισμό. Έχει επιμεληθεί διεθνείς καλλιτεχνικές εκθέσεις και έχει ιδρύσει βραβεία και πολιτιστικούς θεσμούς σε διάφορες χώρες. Κάποια από τα ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί από τον Ινδό συνθέτη Johar Ali Khan.

Τα μέλη της ελληνικής αποστολής που συμμετείχαν στο Global Sumud Flotilla — τον διεθνή στόλο αλληλεγγύης που επιχείρησε να σπάσει τον παράνομο αποκλεισμό της Γάζας — θα παραχωρήσουν συνέντευξη τύπου, παρουσιάζοντας την εμπειρία, τα γεγονότα της αναχαίτισης και τις πολιτικές διαστάσεις της αποστολής. Τη Δευτέρα, 13 Οκτωβρίου, 10.00 - 12.00, στην ΕΣΗΕΑ, Αιθούσα Γεώργιος Καράντζας, 1ος όροφος (Ακαδημίας 20).

Ο Global Sumud Flotilla αποτελεί μια πράξη διεθνούς αλληλεγγύης που έφερε στο προσκήνιο το αίτημα για τερματισμό της γενοκτονίας στη Γάζα και άρση του αποκλεισμού. Παρά την επίθεση και την παράνομη κράτηση των πληρωμάτων από το Ισραήλ, το εγχείρημα απέδειξε ότι οι κοινωνίες μπορούν να δρουν πέρα από τα κράτη, να οργανώνουν ανθρωπιστική βοήθεια και να σπάνε την κανονικότητα της συνενοχής.

Η συνέντευξη θα αναδείξει: τις συνθήκες της παράνομης απαγωγής των πληρωμάτων από τις ισραηλινές δυνάμεις σε διεθνή ύδατα, τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου, τη συνέχιση του αγώνα για την Παλαιστίνη και τα επόμενα βήματα του κινήματος αλληλεγγύης.

Θα μιλήσουν οι: Κλεονίκη Αλεξοπούλου, μέλος πληρώματος Οξυγόνου

Κωνσταντίνος Λαμπρίδης, μέλος πληρώματοςΠαύλος Φύσσας

Ευγενία Καββαδία, μέλος πληρώματος Ahed Tamimi

Μαρίνα Μεϊντάνη, μέλος πληρώματος Βαγγέλης Πισσίας

Την κουβέντα θα ανοίξει η Αναστασία Ματσούκα, δικηγόρος, μέλος της ομάδας νομικής υποστήριξης March to Gaza & Global Sumud Flotilla.

Η ελληνική αποστολή καλεί δημοσιογράφους, συλλογικότητες και οργανώσεις αλληλεγγύης να παραστούν, να ακούσουν και να στηρίξουν τη συνέχιση του διεθνιστικού αγώνα για μια ελεύθερη Παλαιστίνη.